رسالت

باسمه تعالی

قصیده
بازی عمر

این بازی عمر، بردنش احسان است
یک دم نظری، به داور و قرآن است

سرمایه‌ی عمر، لحظه‌ی بیداری‌ست
بی‌نور یقین، حیات سرگردان است

آن را که نبرده لذّت از هستی خویش
ره چاره فقط به عشق بی‌پایان است

دل را نتوان به ظاهری خوش دل بست
میزانِ بقا، صفای دل‌ پنهان است

گر دیده نبیند رخ دلدار ز نور است
دل غافل وهم و غفلتِ دوران است

نه پرده به روی رخ جانان، که جان است
محجوب ز خود، دیده‌ی حیران نهان است

تقصیر نظر نیست، که آن یار چو نور است
چشم دل ما غرقِ گمان‌ها و فغان است

آنان که به جان خویش آگاه شدند
گنج ازلی در دل و در جان است

دل محرم رازِ ملکوت است عزیز
آنجا که مقامِ عاشقِ جانان است

هر کس که به خویش بنگرد با تدبیر
داند که وصال، در همین امکان است

سراینده
دکتر علی رجالی

با کمال میل! بر پایه‌ی رباعی شما که موضوعش «بازی

---

قصیده‌ی « بازی عمر»
سراینده: دکتر علی رجالی

باسمه تعالی

به بازی‌ست این عمر، اما نه بازی
که هر لحظه‌اش هست سرمایِ رازی

نه بازی چو بازیگرانِ جهانند
که بر تخت و تاج‌اند، ولی بی‌نیازی

که بازی‌ست این عمر، با قاعده‌ها
به داور نهد هر نفس امتیازی

نخستین قضا، نور حق در دل ماست
و پایان قضا، خط کتاب و نمازی

اگر برد خواهی، احسـان نگر باش
که احسان کلید است و فتحِ مجازی

همی‌بندگی کن، که شرط است راهش
نکوتر ز صد تاج و تخت و طنازی

به قرآن نظر کن، که آیینه‌ی دل
نماید ره صدق از ره سرفرازی

کلامی‌ست از مصدرِ وحی الهی
که هر آیه‌اش باشدت سرفرازی

نه آید ز دل جز صفا گر بخوانی
شود هر گمان در درونت گدازی

به احسان، به ایمان، به تقوا بجو راه
که این شاه‌راه است در سرفرازی

مبر عمر خود در هوس‌های بی‌ثمر
که بازی کند با دلت شیطنازی

به بیداری دل، با یقین هم‌نشین شو
که پایان شب نیست جز چاره‌سازی