باسمه تعالی
لبیک حقیقت
حقیقت، در آیات یزدان نهان،
به دل‌ها دهد علم و ایمان عیان.
شرح و تفسیر:
مصرع اول به این نکته اشاره دارد که حقیقت نهایی و اصیل، در آیات الهی پنهان است. "آیات یزدان" اشاره به نشانه‌ها و کلمات الهی دارد که در قرآن کریم و همچنین در مظاهر آفرینش مشهود است. این حقیقت درک مستقیم نمی‌شود، بلکه در پس پرده‌ای از رمز و راز قرار دارد. شاعر با استفاده از واژه "نهان" به این نکته اشاره می‌کند که حقیقت را نمی‌توان با چشم ظاهری دید، بلکه باید با بصیرت و بینش درونی جستجو کرد.
مصرع دوم بیانگر اثر این حقیقت بر دل‌ها است. هنگامی‌که حقیقت الهی بر دل انسان تابیده شود، به آن علم و ایمان عطا می‌کند. علم، به‌معنای آگاهی از واقعیت‌ها و حقایق الهی، و ایمان، به‌معنای باور قلبی به آن حقیقت است. ترکیب "علم و ایمان عیان" به معنای روشن و آشکار شدن این معرفت در دل مؤمنان است.
کلامی‌که از سوی حق گشته نور،
رهاند ز ظلمت تو را هر زمان
شرح و تفسیر:
در مصرع سوم، شاعر به قرآن کریم به‌عنوان کلام الهی اشاره می‌کند. این کلام، همچون نوری است که از جانب خداوند تابیده است. واژه "نور" در متون عرفانی نماد هدایت، روشنایی و حقیقت است. قرآن نیز نور الهی است که انسان را از تاریکی جهل و گمراهی به روشنایی دانایی و هدایت رهنمون می‌سازد.
در مصرع چهارم، شاعر به نقش مداوم این نور الهی اشاره دارد. "هر زمان" نشان می‌دهد که هدایت الهی همیشگی است و انسان را در هر شرایطی از ظلمت نجات می‌دهد. این ظلمت می‌تواند به معنای تاریکی‌های فکری، اخلاقی یا روحی باشد.
پیام کلی شعر
این رباعی، پاسخی است به ندای حقیقت که انسان را به سوی آیات الهی و کلام حق فرا می‌خواند. شاعر با نگاهی عرفانی و معنوی، حقیقت را به‌عنوان نوری از جانب خداوند معرفی می‌کند که در دل‌ها علم و ایمان می‌افروزد و آدمی‌را از تاریکی‌های جهل و گمراهی رها می‌کند.
سراینده
دکتر علی رجالی